Άρθρα

Η ωφέλεια του κρασιού – Wine therapy

,

Η γνώση του σταφυλιού και του κρασιού είναι τόσο παλιά όσο η πολιτιστική ιστορία της ανθρωπότητας. Η μέτρια κατανάλωση κρασιού μπορεί να είναι ευεργετική σε υγιή άτομα. Είναι επίσης γνωστό από την αρχαιότητα ότι μπορεί να προκαλέσει οξεία και χρόνια βλάβη όταν καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες.

Ποια η ευεργητική του δράση;

Οι πολυφαινόλες, μεταξύ των οποίων η ρεσβερατρόλη, έχουν συμμετέχει σε μεγάλο αριθμό επιστημονικών ερευνών in vivo και in vitro για τις αντιοξειδωτικές τους ιδιότητες.

Η χρήση αλοιφών που περιέχουν πολυφαινόλες μπορεί να είναι επωφελείς για τη θεραπεία και την πρόληψη ορισμένων ασθενειών του δέρματος και των αρθρώσεων.

Για δεκαετίες, το κόκκινο κρασί πιστεύεται ότι έχει ευεργετικά αποτελέσματα και στην καρδιαγγειακή υγεία. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, αυτή η άποψη άρχισε να αποτελεί αντικείμενο σοβαρής επιστημονικής έρευνας που σχετίζεται με το φαινόμενο που αναφέρεται από τους αγγλοσαξονικούς γιατρούς ως το «γαλλικό παράδοξο»: Πώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι οι Γάλλοι από τη νοτιοδυτική Γαλλία, που καταναλώνουν μεγάλο αριθμό ζωικών λιπών, εμφανίζουν λιγότερο συχνά καρδιαγγειακά νοσήματα από τους συμπατριώτες τους στη βόρεια Γαλλία;

Ένα στοιχείο της απάντησης, εκτός από το επιχείρημα της τακτικής κατανάλωσης φρέσκων φρούτων και λαχανικών, είναι το κόκκινο κρασί. Το κόκκινο κρασί είναι αντιοξειδωτικό, αντιπηκτικό, έχει αντιφλεγμονώδη δράση και αγγειοδιασταλτικά αποτελέσματα. Είναι επίσης αναστολέας της κυτταρικής διαίρεσης.

Τι ποσότητα κρασιού μπορούμε να καταναλώνουμε;

Σε υγιή άτομα, η κατανάλωση μέτριας ποσότητας, 1 έως 2 ποτηράκια κρασιού την ημέρα, μπορεί να μειώσει τη θνησιμότητα λόγω των καρδιαγγειακών παθήσεων. Ωστόσο, αυτή η ποσότητα δεν ενδύκνειται σε έγκυες γυναίκες, σε παιδιά και σε ασθενείς με διάφορες οργανικές, ιδιαίτερα ηπατικές, ασθένειες καθώς και σε περίπτωση τακτικής χορήγησης ορισμένων φαρμάκων.

Η μέτρια κατανάλωση κρασιού σχετίζεται με την ευζωία και μακροζωία

Το σταφυλέλαιο προερχόμενο από το κουκούτσι, η ρεσβερατρόλη και οι τανίνες που ανήκουν στις πολυφαινόλες, έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά και έχουν συνδεθεί με την ανανέωση των κυττάρων. Ειδικά η ρεσβερατρόλη πιστεύεται ότι είναι ακόμα πιο ισχυρό αντιοξειδωτικό από τις βιταμίνες C, βιταμίνη Ε και βήτα καροτίνη.

grapes

Πηγή: Pixabay

Στην αιγυπτιακή πάπυρο με ημερομηνία 1550 π.Χ. αναφέρθηκαν οι καλλυντικές ιδιότητες των σταφυλιών, ενώ ο διάσημος Έλληνας γιατρός Ιπποκράτης συνέστησε το κρασί ως απολυμαντικό και επουλωτικό φάρμακο. Το συνέστησε επίσης για τη θεραπεία των καρδιολογικών παθήσεων.

Υπάρχουν πολλές παροιμίες και ρήσεις της λαϊκής σοφίας που επαινούν τις αρετές του θεϊκού ποτού σε χώρες με αμπελουργική κουλτούρα, που μαρτυρούν την εμπειρική χρήση του κρασιού ως ένα από τα λαϊκά φάρμακα

 

“Το κρασί, αν χρησιμοποιηθεί κατάλληλα και με μέτρο, ανάλογα με τον άνθρωπο, είναι άριστο τόσο για την υγεία, όσο και για την αρρώστια.”
Ιπποκράτης, 460-377 π.Χ., Πατέρας της Ιατρικής

Τι λένε οι έρευνες;

Οι έρευνες γύρω από για τα σταφύλια έχουν ενταθεί σε σημαντικό βαθμό. Ο πολτός τους είναι πολύ πλούσιος σε μικροστοιχεία και μεταλλικά άλατα. Τα κουκούτσια και ο φλοιός περιέχουν τις περίφημες πολυφαινόλες. Αυτά τα μόρια ευθύνονται για την ισχυρή αντιοξειδωτική τους δράση, την εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών και την μείωση της κυτταρικής γήρανσης. Οι πολυφαινόλες εκτιμώνται επίσης για την βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και την υποστήριξη των ινών του κολλαγόνου και της ελαστίνης για τη διατήρηση της νεανικής επιδερμίδας.

Η ρεσβερατρόλη αναγνωρίζεται ως η πιο αποτελεσματική στην καταπολέμηση της γήρανσης. Δύο από τα βασικά της οφέλη είναι η ικανότητά να καταπολεμά διάφορους τύπους καρκίνου, εμποδίζοντας την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων και τη δυνατότητά της να καταπολεμά καρδιαγγειακά νοσήματα, εμποδίζοντας την καταστροφή των αιμοφόρων αγγείων, μειώνοντας την κακή χοληστερόλη και αυξάνοντας την καλή χοληστερόλη.

Οι ερευνητές έχουν επίσης προσδώσει στη ρεσβερατρόλη την ρύθμιση της ινσουλίνης και έτσι την αποτροπή του διαβήτη τύπου 2. Επίσης βοηθά στην πρόληψη παθήσεων που σχετίζονται με τη φλεγμονή, όπως διάφορα αυτοάνοσα νοσήματα.

Κόκκινο κρασί και νευροεκφυλισμός

Οι ερευνητές έχουν εντοπίσει ότι οι πολυφαινολες και ειδικά η ρεσβερατρόλη στο κόκκινο κρασί μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της νόσου του Αλτσχάιμερ. Σε μια σειρά εργαστηριακών δοκιμών, βρέθηκε να βοηθά στην επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου και στην απομάκρυνση της επιβλαβούς συσσώρευσης πλακών στον εγκέφαλο.

Το εύρημα, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Biological Chemistry και επιβεβαιώνει ότι η μέτρια κατανάλωση κόκκινου κρασιού μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της νόσου του Αλτσχάιμερ, καθώς και της άνοιας που σχετίζεται με την ηλικία.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τους νευροβιολόγους Philippe Marambaud και Peter Davies, λένε ότι η μελέτη τους εντοπίζει επίσης μια άγνωστη χημική οδό που μπορεί κάποια μέρα να αξιοποιηθεί για να σχεδιάσει νέα φάρμακα για την καταπολέμηση της νόσου του Αλτσχάιμερ. Φυσικά απαιτείται περαιτέρω έρευνα.

Ιδιότητες του κρασιού στη θεραπεία κατά του στρες

Νέα έρευνα αποκάλυψε ότι η ρεσβερατρόλη εμφανίζει αγχολυτικές ιδιότητες εμποδίζοντας την έκφραση ενός ενζύμου που σχετίζεται με τον έλεγχο του στρες στον εγκέφαλο.

Επίσης, σύμφωνα με την Ένωση Άγχους και Κατάθλιψης της Αμερικής, η ρεσβερατρόλη μπορεί να είναι μια αποτελεσματική εναλλακτική λύση στα φάρμακα για τη θεραπεία ασθενών που πάσχουν από κατάθλιψη και διαταραχές άγχους.

Λευκό ή κόκκινο κρασί;

Το κόκκινο και το λευκό κρασί έχουν πολύ παρόμοια διατροφικά προφίλ. Ωστόσο, το κόκκινο κρασί έχει ελαφρώς υψηλότερα επίπεδα ορισμένων βιταμινών και μετάλλων.

wine

πηγή: Pixabay

Μελέτη των ερευνητών του West Virginia University, διαπίστωσε ότι τόσο το λευκό όσο και το κόκκινο κρασί εξουδετερώνουν κάποιους τύπους βακτηρίων που μπορούν να προκαλέσουν τροφική δηλητηρίαση, διάρροια και άλλες ενοχλήσεις που σχετίζονται με τη διατροφή.

Το λευκό κρασί είναι γνωστό ότι βελτιώνει την υγεία της καρδιάς και μπορεί να αποτρέψει καρδιακές παθήσεις. Ωστόσο, το κόκκινο κρασί περιέχει, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, τη ρεσβερατρόλη που προστατεύει τα αιμοφόρα αγγεία από τη δημιουργία αθηρωματικών πλακών και μπορεί να βοηθήσει στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης.

Θερμιδικά επίσης, ένα ποτήρι κόκκινο κρασί περιέχει 125-130 θερμίδες, ενώ ένα ποτήρι λευκό κρασί μόλις 121 θερμίδες. Το κόκκινο κρασί περιέχει υψηλότερα επίπεδα πυριτίου από το λευκό κρασί, που σημαίνει ότι αυξάνει την πυκνότητα των οστών και μειώνει την πιθανότητα οστεοπόρωσης.

Συμπέρασμα

Για τους περισσότερους ανθρώπους, η απόλαυση ενός ή δύο ποτηριών κρασιού κάθε μέρα μπορεί να είναι μέρος μιας υγιεινής διατροφής. Το κλειδί είναι μετριοπάθεια. Ανεξάρτητα από τα πιθανά οφέλη για την υγεία, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να κάνει περισσότερο κακό παρά καλό.

Παρά τα πιθανά οφέλη, οι επίσημες οδηγίες δεν συνιστούν στα άτομα να αρχίσουν να πίνουν ή να πίνουν περισσότερo για οποιονδήποτε λόγο. Τελικά, τα οφέλη που συνδέονται με το κόκκινο κρασί οφείλονται στις ευεργετικές ιδιότητες της ρεσβερατρόλης. Η κατανάλωση σταφυλιών και μούρων μπορεί, επομένως, να είναι μια πιο υγιεινή επιλογή.

REFERENCES

Moreno-Arribas, M.V.; Bartolomé, B.; Peñalvo, J.L.; Pérez-Matute, P.; Motilva, M.J. Relationship between Wine Consumption, Diet and Microbiome Modulation in Alzheimer’s Disease. Nutrients 2020, 12, 3082.

M. Gaziano, J.E. Buring, J. L. Breslow, S.Z. Goldhaber, B. Rosner, M. VanDenburgh, W. Willett, C.H. Hennekens.: “Moderate alcohol intake increased levels of high-density lipoprotein and its subfractions, and decreased risk of myocardial infarction”, New Engl. J. Med., Vol. 329, (1993), pp. 1829–1834.

Frankel, A. L. Waterhouse, J. E. Kinsella: “Inhibition of human LDL oxidation by resveratrol”, Lancet, Vol. 341. (1993), pp. 1103–1104.

An Integrated View of the Effects of Wine Polyphenols and Their Relevant Metabolites on Gut and Host Health Cueva et al., Molecules, 2017

C.L. Hart, G. D. Smith, D. J. Hole, V. M. Hawthorne: “Alcohol consumption and mortality from all causes, coronary heart disease, and stroke: results from a prospective cohort study of Scottish men with 21 years of follow up”, Brit. Med. J., Vol. 318, (1999), pp. 1725–1729.

Miyagi, K. Miwa, H, Inoue: “Inhibition of human low-density lipoprotein oxidation by flavonoids in red wine and grape juice”, Am J Cardiol., Vol. 80. (1997), pp. 1627–1631

Lugasi, A. Blázovics, E. Dworschak J. Fehér: “Cardio-protective effect of red wine as reflected in the literature (Hungarian)”, Orv Hetil., Vol. 138, (1997), pp. 673–678.

J. Mukamal, W.T. Longstreth, M.A. Mittleman R.M. Crum, D.S. Siscovick: “Alcohol consumption and subclinical findings on magnetic resonance imaging the brain in older adults: the cardiovascular health study”, Stroke, Vol. 32, (2001), pp. 1939–1946.

 

 

 

 

 

/by

Διαβήτης τύπου 3: ο διαβήτης του εγκεφάλου

,

Ο διαβήτης τύπου 3 ή αλλιώς ο διαβήτης του εγκεφάλου εμφανίζεται όταν οι νευρώνες στον εγκέφαλο δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην ινσουλίνη, κάτι που είναι απαραίτητο για τις βασικές λειτουργίες, συμπεριλαμβανομένης της μνήμης και της μάθησης.

Ο διαβήτης τύπου 3 είναι ένα αμφιλεγόμενο όνομα που μερικές φορές χρησιμοποιείται για να αναφερθεί στη νόσο του Αλτσχάιμερ, έναν τύπο προοδευτικής άνοιας. Έγιναν ισχυροί δεσμοί μεταξύ των δύο καταστάσεων, κυρίως ότι η άνοια μπορεί να προκληθεί από έναν τύπο αντίστασης στην ινσουλίνη που εμφανίζεται ειδικά στον εγκέφαλο. Σύμφωνα με την American Diabetes Association (ADA), εκτός από την προχωρημένη ηλικία που έχει διαβήτη ή προ διαβήτη είναι και ο δεύτερος μεγαλύτερος παράγοντας κινδύνου για τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Παρόλο που ένας μικρός αριθμός ερευνών διαπίστωσε αυξημένο κίνδυνο άνοιας με διαβήτη τύπου 1, η συντριπτική πλειονότητα των μελετών κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτή η σχέση μεταξύ του διαβήτη και της νόσου Αλτσχάιμερ είναι συγκεκριμένη για τον διαβήτη τύπου 2. Ωστόσο, η νόσος Αλτσχάιμερ ως διαβήτη τύπου 3 είναι αμφιλεγόμενη και πολλοί στην ιατρική κοινότητα είναι απρόθυμοι να αναγνωρίσουν τον διαβήτη τύπου 3 ως ιατρική διάγνωση έως ότου γίνει περισσότερη έρευνα.

Ο διαβήτης τύπου 3 δεν είναι ο ίδιος με τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 3c (ονομάζεται επίσης T3cDM ή παγκρεατογενής διαβήτης), μια δευτερογενής πάθηση που μπορεί να προκύψει ως αποτέλεσμα άλλων παγκρεατικών παθήσεων.

Συμπτώματα διαβήτη τύπου 3

Καθώς η ινσουλίνη στον εγκέφαλο διαταράσσεται, όχι μόνο μειώνεται η γνωστική ικανότητα, αλλά και το μέγεθος και η δομή του εγκεφάλου επιδεινώνονται (όλα αυτά συνήθως εμφανίζονται καθώς εξελίσσεται η νόσος του Αλτσχάιμερ).

Τα συμπτώματα του διαβήτη τύπου 3 είναι ουσιαστικά τα ίδια με τα συμπτώματα της πρώιμης άνοιας, η οποία, σύμφωνα με την Ένωση Αλτσχάιμερ, περιλαμβάνει:

  • Δυσκολία ολοκλήρωσης κάποτε γνωστών εργασιών, όπως η οδήγηση.
  • Απώλεια μνήμης που διαταράσσει την καθημερινή ζωή.
  • Δυσκολίες στο σχεδιασμό ή την επίλυση προβλημάτων.
  • Σύγχυση με τον χρόνο ή τον τόπο.
  • Πρόβλημα με την κατανόηση οπτικών εικόνων ή χωρικών σχέσεων, όπως δυσκολία στην ανάγνωση ή την ισορροπία.
  • Δυσκολία συμμετοχής ή παρακολούθησης συνομιλιών ή ομιλίας / γραφής.
  • Αλλαγές στη διάθεση ή την προσωπικότητα.

Ποιες οι αιτίες;

Πολλές έρευνες δείχνουν το πόσο η ινσουλίνη είναι σημαντική για τον εγκέφαλο. Διαταραχές στην έκκριση και τη λειτουργία της ινσουλίνης έχουν εμπλακεί σε νευροεκφυλιστικές ασθένειες, συμπεριλαμβανομένων των νόσων Αλτσχάιμερ, Πάρκινσον και Χάντινγκτον. Μεταξύ των τελευταίων ευρημάτων είναι η ανακάλυψη ότι ένα γονίδιο που συνδέεται με την επεξεργασία της ινσουλίνης βρίσκεται σε μια χρωμοσωμική περιοχή που συνδέεται με τη νόσο Αλτσχάιμερ.

Αλλά πώς συνδέεται αυτό με το γονίδιο; Μια νέα μελέτη από τον Guojun Bu, Ph.D., μια νευροεπιστήμονα της Mayo Clinic και την καθηγήτρια της Ιατρικής Mary Lowell Leary, διαπίστωσε ότι ο ένοχος είναι η παραλλαγή του γονιδίου της νόσου Alzheimer που είναι γνωστό ως APOE4. Η ομάδα διαπίστωσε ότι το APOE4, το οποίο βρίσκεται σε περίπου 20 τοις εκατό του γενικού πληθυσμού και πάνω από το ήμισυ των περιπτώσεων της νόσου Alzheimer, είναι υπεύθυνο για τη διακοπή του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλος επεξεργάζεται την ινσουλίνη.

Παλαιότερα, οι επιστήμονες πίστευαν ότι η ινσουλίνη παραγόταν μόνο από το πάγκρεας και δεν είχε καμία δραστηριότητα στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Στη συνέχεια, στα μέσα της δεκαετίας του 1980, αρκετές ερευνητικές ομάδες εντόπισαν την ορμόνη και τον υποδοχέα της στον εγκέφαλο. Φαίνεται ότι η ορμόνη αυτή όχι μόνο διέσχισε το φράγμα αίματος-εγκεφάλου, αλλά επίσης παράγεται, σε χαμηλά επίπεδα, από τον ίδιο τον εγκέφαλο.

Είναι αξιοσημείωτο το πόσο μια διατροφή πλούσια σε σάκχαρα και κακά trans λιπαρά δείχνει να επηρεάζει την παθολογία της νόσου Αλτσχάιμερ. Οι διαταραχές στο μεταβολισμό της γλυκόζης που είναι η πρωταρχική πηγή ενέργειας και απαιτείται για την υγιή λειτουργία του εγκεφάλου έχουν εμπλακεί τόσο στον διαβήτη όσο και στη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Με ποιο τρόπο ο διαβήτης τύπου 2 αυξάνει τον κίνδυνο άνοιας;

Το υψηλό σάκχαρο στο αίμα οδηγεί σε φλεγμονή σε όλο το σώμα και τον εγκέφαλό. Στη νόσο Αλτσχάιμερ, η χρόνια φλεγμονή έχει συνδεθεί με το σχηματισμό β-αμυλοειδούς και της πρωτεΐνης Tau., διαταραχές στον εγκέφαλο που είναι χαρακτηριστικά της νόσου του Αλτσχάιμερ.

Επιπλέον, η αντίσταση στην ινσουλίνη ( χαρακτηριστικό του διαβήτη τύπου 2 μπορεί να επηρεάσει τη ροή του αίματος στον εγκέφαλο, πράγμα που σημαίνει ότι τα εγκεφαλικά κύτταρα δεν λαμβάνουν επαρκές οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά για να λειτουργήσουν σωστά.

Επίσης σημαντικό είναι και το πρόβλημα της ευαισθησίας στην ινσουλίνη στον εγκέφαλο. Όπως η αντίσταση στην ινσουλίνη επηρεάζει το υπόλοιπο σώμα, έτσι και όταν υπάρχει μειωμένη σηματοδότηση ινσουλίνης στον εγκέφαλο, τα εγκεφαλικά κύτταρα δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν γλυκόζη (την κύρια πηγή ενέργειας τους) ) σωστά, και έτσι να διαταρράσεται η λειτουργία του.

Ποια η πρόληψη;

Υπάρχει μεγάλη συσχέτιση των μέτρων που μπορούν να βοηθήσουν τόσο στην πρόληψη του διαβήτη όσο και της νόσου Αλτσχάιμερ, όπως η υιοθέτηση μιας υγιεινής διατροφής και η αύξηση της σωματικής δραστηριότητας.

Πολλές μελέτες έχουν δείξει πώς οι αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορούν να βελτιώσουν τον έλεγχο της γλυκόζης σε άτομα με διαβήτη τύπου 2. Ο μισός κίνδυνος ενός ατόμου να αναπτύξει νόσο Αλτσχάιμερ οφείλεται σε παράγοντες που μπορούν να αλλάξουν, όπως η διατροφή, η σωματική δραστηριότητα και το στρες.

Συγκεκριμένα, η αερόβια άσκηση ενισχύει την κυκλοφορία του αίματος στο σώμα και τον εγκέφαλο και βοηθά το σώμα να χρησιμοποιεί καλύτερα την ινσουλίνη. Εν τω μεταξύ, οι αναερόβιες ασκήσεις μπορούν να ενισχύσουν την ευαισθησία στην ινσουλίνη και να μειώσουν το σάκχαρο στο αίμα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η Αμερικανική Ένωση Διαβήτη συνιστά να  30 λεπτά αερόβιας άσκησης μέτριας έως έντονης έντασης τουλάχιστον πέντε φορές την εβδομάδα και αναερόβια προπόνηση με αντιστάσεις τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα.

Επίσης η χαμηλή σε επεξεργασμένα τρόφιμα και πρόσθετα σάκχαρα διατροφή και η χρήση φυσικών, μη επεξεργασμένων τροφών, καθώς και ορισμένα μπαχαρικά (όπως κουρκούμη και κανέλα) και αρωματικά βότανα (όπως ρίγανη) έχουν αντιφλεγμονώδη δράση και μπορούν να μειώσουν το σάκχαρο στο αίμα.

Επίσης η διαχείρηση του βάρους παίζει πολύ σημαντικό ρόλο τη μείωση του διαβήτη 2 και των επιπλοκών του. Συγκεκριμένα, η κεντρική παχυσαρκία και το σπλαχνικό λίπος θεωρούνται προ φλεγμονώδη στάδια έως προ διαβητικά.

Οι ερευνητές γνωρίζουν εδώ και αρκετά χρόνια ότι το υπερβολικό βάρος και ο διαβήτης τύπου 2 μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο ανάπτυξης της νόσου του Alzheimer. Αλλά τώρα αρχίζουν να μιλούν για μια άλλη μορφή διαβήτη: το διαβήτη τύπου 3, το διαβήτη του εγκεφάλου.

REFERENCES

 

/by