Άρθρα

Η διαπροσωπική νευροβιολογία (IPNB) είναι ουσιαστικά ένα διεπιστημονικό πεδίο που συγκεντρώνει πολλούς τομείς της επιστήμης, όπως της ανθρωπολογίας, της βιολογίας, της γλωσσολογίας, των μαθηματικών, της φυσικής και της ψυχολογίας.

Στόχος είναι ο προσδιορισμός πολλών ανθρώπινων αντιδράσεων μέσα από διαφορετικές οπτικές γωνίες.

Η διαπροσωπική νευροβιολογία (IPNB) αναπτύχθηκε από τους Dan Siegel και Allan Schore. Το IPNB χρησιμοποιεί τα κλινικά στοιχεία που υποστηρίζουν τη συνεχή ανάπτυξη του εγκεφάλου ως βάση του.

Αυτή η τεχνική εξετάζει την ευκαιρία για επούλωση του τραύματος, διεγείροντας τον εγκέφαλο με ισχυρή και θετική πειθώ.

Μελέτες έχουν δείξει ότι οι καταστάσεις που θεωρούνταν μη αναστρέψιμες μπορεί στην πραγματικότητα να μπορούν να μεταμορφωθούν με υγιή τρόπο (Epigenetics – Επιγενετική).

Επειδή ο εγκέφαλος μεγαλώνει συνεχώς καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής μας, οι προοπτικές για αλλαγή και θεραπεία είναι μεγάλες.

Το IPNB χρησιμοποιείται σε έναν ευρύ μέρος του πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που εργάζονται στους τομείς της ψυχικής υγείας, της εκπαίδευσης, τους γονείς, των επιχειρήσεων, της βιομηχανίας και άλλων.

Ορισμός του νου με χρήση του IPNB

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Dan Siegel διαπίστωσε ότι παρόλο που άνηκε στην κοινότητα των ψυχιάτρων και συνεργάτης πολλών άλλων επαγγελματιών ψυχικής υγείας, κανείς δεν είχε πραγματικά έναν σαφή ορισμό της λειτουργίας του εγκεφάλου ή ακόμη και του νου.

Η θεμελίωση και ο καθορισμός της λειτουργίας του εγκεφάλου είναι από τις σημαντικότερες επινοήσεις και διαδικασίες στην ανθρώπινη εξέλιξη.

Ο νους βρίσκεται σε μια σχεσιακή αλληλεπίδραση με τη ροή της ενέργειας και της επικοινωνίας, εξ ου και ο ορισμός διαπροσωπική Νευροβιολογία.

Η θεωρία πίσω από τη διαπροσωπική νευροβιολογία

Στον πυρήνα της, η διαπροσωπική νευροβιολογία υποστηρίζει ότι η διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας πραγματοποιείται μέσα από τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.

Οι ανθρώπινες σχέσεις δηλαδή, διαμορφώνουν τον εγκέφαλο, ιδιαίτερα η αλληλεπρίδραση με τους πιο οικείους, οικογένεια, θεραπευτές, φίλους. Κάποτε η επιστημονική κοινότητα βασιζόταν στον εκ γεννετής κληρονόμηση στοιχείων της προσωπικότητας με άμεση επιρροή από το οικογενειακό περιβάλλον.

Η διαπροσωπική νευροβιολογία υποστηρίζει ότι ο εγκέφαλος διαμορφώνεται συνεχώς καθόλη τη διάρκεια ζωής και επηρεάζεται από τις νέες σχέσεις και αλληλεπριδράσεις με το περιβάλλον.

Η νευροπλαστικότητα δηλαδή του εγκεφάλου δείχνει ότι ο σχηματισμός νέων νευρώνων και νευρικών συνάψεων συνεχίζεται και στον ενήλικα.

Ο ρόλος της διαπροσωπικής νευροβιολογίας

Ο ψυχικός πόνος κωδικοποιείται παρόμοια στον εγκέφαλο με τον σωματικό πόνο. Και οι δύο μορφές πόνου σημαίνουν κίνδυνο για την επιβίωσή μας.

Η διαπροσωπική νευροβιολογία τονίζει τη σημασία των υγιών σχέσεων για ένα υγιές μυαλό.

Τονίζει επίσης και τη σημασία της καλής φροντίδας του εαυτού και της ομαλής αλληλεπίδρασης με τους άλλους.

Οι θετικές σχέσεις δημιουργούν θετικές αλλαγές, οι οποίες αποφέρουν θεραπεία για όσους έχουν υποφέρει από κάποιο τραύμα. Μέσα από την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι νευρικές συνάψεις επηρεάζουν το σώμα, το μυαλό και το πνεύμα στο σύνολό του, οι ειδικοί σε επαγγέλματα υγείας μπορούν καλύτερα να βοηθήσουν τους ανθρώπους.

Δηλαδή, να ξαναχτίσουν και να επανασυνδέσουν τους νευρώνες για να επιτύχουν μια πιο υγιή εσωτερική ισορροπία.

Το IPNB εστιάζει στην ενσωμάτωση όλων των διαφορετικών πτυχών που μας κάνουν μοναδικούς. Έτσι θα μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα γιατί είμαστε όπως είμαστε, και να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε την αρνητική συμπεριφορά, όπου είναι δυνατόν.

Η εκπαίδευση είναι διαθέσιμη πλέον και εστιάζει κυρίως στον τρόπο μετάφρασης της νευροεπιστήμης σε μια προσέγγιση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για θεραπεία.

Η κατανόηση και η εφαρμογή της διαπροσωπικής νευροβιολογίας έχει μεγάλη αξία για επιστήμονες υγείας, συμβούλους και θεραπευτές.

https://en.wikipedia.org/wiki/Interpersonal_neurobiology

Το πνευμονογαστρικό νεύρο (Vagus nerve) είναι το δέκατο κρανιακό νεύρο και συνδέεται με τον παρασυμπαθητικό έλεγχο της καρδιάς, των πνευμόνων και του πεπτικού σωλήνα.

Αποτελεί το μακρύτερο νεύρο του αυτόνομου νευρικού συστήματος στο ανθρώπινο σώμα. Θεωρείται το πιο πολύπλοκο από τα κρανιακά νεύρα και επίσης το λιγότερο κατανοητό. Το πνευμονογαστρικό νεύρο ονομάζεται επίσης κρανιακό νεύρο X.

Ανατομία και λειτουργία

Οι αισθητηριακές λειτουργίες του πνευμονογαστρικού νεύρου χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:

  • Σωματικές : Αυτές είναι αισθήσεις που γίνονται αισθητές στο δέρμα ή στους μύες.
  • Σπλαχνικές: Αυτές είναι αισθήσεις που γίνονται αισθητές στα όργανα του σώματος.

Οι κινητικές λειτουργίες του πνευμονογαστρικού νεύρου περιλαμβάνουν:

  • Τη διέγερση μυών στο φάρυγγα, στο λάρυγγα και στον μαλακό ουρανίσκο. Αυτά είναι η σαρκώδης περιοχή κοντά στο πίσω μέρος της οροφής του στόματος.
  • Τη τόνωση των μυών στην καρδιά, όπου βοηθά στη μείωση του καρδιακού ρυθμού σε συνθήκες χαλάρωσης.
  • Τη διέγερση των ακούσιων συσπάσεων του πεπτικού σωλήνα. Σε αυτό περιλαμβάνονται ο οισοφάγος, το στομάχι και του έντερου, που επιτρέπει στα τρόφιμα να κινηθούν μέσω του σωλήνα.

Οποιαδήποτε βλάβη του έχει ως αποτέλεσμα μιας σειράς συμπτωμάτων. Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί το νεύρο αυτό είναι τόσο μακρύ που επηρεάζει πολλές περιοχές.

Πιθανά συμπτώματα περιλαμβάνουν: τη δυσκολία στην ομιλία ή την απώλεια φωνής, πιθανό πρόβλημα με την κατανάλωση υγρών, την απώλεια αντανακλαστικών, πόνος στο αυτί, ο ασυνήθιστος καρδιακός ρυθμός, ανώμαλη αρτηριακή πίεση, τη μειωμένη παραγωγή οξέος στομάχου, ναυτία ή έμετο, κοιλιακό φούσκωμα ή πόνος.

Το πνευμονογαστρικό νεύρο είναι το κλειδί για την ευημερία;

Όσο περισσότερη η επιστήμη ερευνά τη τεράστια σημασία του πνευμονογαστρικού νεύρου, τόσο περισσότερο φαίνεται ότι η κατανόηση της μεγάλης λειτουργίας του αποτελεί υπόσχεση στη θεραπεία κάθε είδους ανθρώπινου πόνου.

Υπάρχει μια τεράστια βιοηλεκτρική και βιοχημική σειρά αντιδράσεων για τα οποία ευθύνεται το πνευμονογαστρικό νεύρο και όλα αυτά είναι σχεδόν αδύνατο να μελετηθούν.” αναφέρει η Τiffany Field, PhD και διευθύντρια του Touch Research Institute στο Πανεπιστήμιο Ιατρικής στο Μαϊάμι.

Η Tiffany Field ισχυρίζεται ότι οι διακλαδώσεις του νεύρου συνδέονται με το πρόσωπο και τη φωνή.

“Γνωρίζουμε ότι τα άτομα με κατάθλιψη έχουν χαμηλή νευρική δραστηριότητα, και αυτό σχετίζεται με λιγότερους τόνους και λιγότερο δραστικές εκφράσεις του προσώπου. Μία άλλη διακλάδωση του νεύρου φτάνει μέχρι το γαστρεντερικό σωλήνα. Εδώ, η χαμηλή νευρική δραστηριότητα σχετίζεται με αργή γαστρική κινητικότητα, η οποία παρεμβαίνει στη σωστή πέψη. Ακόμα άλλα παρακλάδια του νεύρου συνδέονται με την καρδιά, τους πνεύμονες και το ανοσοποιητικό σύστημα. Η ενεργοποίηση ή απενεργοποίηση του νεύρου συνδέεται με τη ροή ορμονών όπως η κορτιζόλη και η πεπτική ορμόνη γκρελίνη, την ανάπτυξη φλεγμονών και πολλών άλλων εσωτερικών διαδικασιών που διαμορφώνουν την ανθρώπινη υγεία και ευημερία.” , αναφέρει.

Πώς μπορεί ένα νεύρο να έχει τόση μεγάλη επιρροή στο ανθρώπινο σύστημα;

Ενώ ορισμένες πτυχές της δραστηριότητας του πνευμονογαστρικού νεύρου είναι αδιάκριτες, είναι σαφές ότι το συγκεκριμένο νεύρο είναι ο κυβερνήτης του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος. Αυτό βοηθά στον έλεγχο των αντιδράσεων χαλάρωσης του σώματος. Με απλά λόγια, η αυξημένη  δραστηριότητά του αντισταθμίζει την απόκριση στο στρες, η οποία ελέγχεται από το συμπαθητικό νευρικό σύστημα.

Ο Stephen Silberstein, MD, καθηγητής νευρολογίας και διευθυντής του Κέντρου Πονοκέφαλου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Thomas Jefferson της Φιλαδέλφειας ολοκλήρωσε μια ανασκόπηση το 2016 πάνω στη λειτουργία του πνευμονογαστρικού νεύρου. Αναφέρει ότι η αυξημένη δραστηριότητα του νεύρου επιβραδύνει τον καρδιακό ρυθμό και επίσης απενεργοποιεί τη φλεγμονή, προκαλώντας την παραγωγή χημικών ουσιών από το ανοσοποιητικό σύστημα. Υπάρχουν επίσης στοιχεία ότι η ενεργοποίηση του νεύρου μπορεί να σταματήσει μια κρίση άσθματος ή μια επιληψίας όπως επίσης μπορεί να σταματήσει την ημικρανία ή τον πονοκέφαλο και να μειώσει την γαστροϊσοφαγική παλιδρόμιση».

Είναι γεγονός ότι για οποιαδήποτε παθολογική κατάσταση που επιδεινώνεται από το άγχος ή τη φλεγμονή, από την αρθρίτιδα έως τη φλεγμονώδη νόσο του εντέρου, υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι η διέγερση του συγκεκριμένου νεύρου μπορεί να βοηθήσει στη θεραπεία ή να ανακουφίσει τα συμπτώματα.

Ο Stephen Silberstein υποστηρίζει ότι οι νευροεπιστήμονες διερευνούν τη χρήση της διέγερσης του νεύρου και σε ένα ευρύ φάσμα ασθενειών και διαταραχών, συμπεριλαμβανομένων και ψυχικών παθήσεων. Ήδη, υπάρχουν ενδείξεις ότι η διέγερση του νεύρου μπορεί να βελτιώσει τη μνήμη ή να βοηθήσει άτομα με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής. Αρκετοί είναι και οι επιστήμονες ερευνούν και την επιρροή του νεύρου στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης.

Πώς να πετύχουμε διέγερση του πνευμονογαστρικού νεύρου;

Ενώ η ηλεκτρική διέγερση εφαρμόζεται από το 2000 και σε ορισμένες περιπτώσεις, παρέχει ήδη ανακούφιση σε άτομα με μια σειρά από ασθένειες, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να το πετύχουμε αυτό χωρίς συσκευή ή εμφύτευμα.

Για παράδειγμα το μασάζ, η γιόγκα, ο διαλογισμός, και η βαθιά αναπνοή, η φροντίδα του εντέρου και η σωστή διατροφή και η άσκηση προωθούν τη δραστηριότητα του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος, που είναι η δραστηριότητα του συγκεκριμένου νεύρου.

Κάντε εγγραφή στο πρόγραμμα της FMOND για να πάρετε τη καθοδήγηση ενίσχυσης του πνευμονογαστρικού νεύρου μέσα από τον ισορροπημένο τρόπο ζωής.

Σχετική έρευνα έδειξε ότι αυτές και πολλές σχετικές δραστηριότητες αυξάνουν τη δραστηριότητα μέσω υποδοχέων πίεσης που είναι θαμμένοι κάτω από την επιφάνεια του δέρματος, υποδοχείς που βρίσκονται σε όλο το σώμα. Αυτοί μπορούν να φτάσουν μόνο μέσα από έντονη πίεση ή από βαθιά έκταση. Επίσης το ελαφρύ άγγιγμα ή η αγκαλιά ή η ισχυρή χειραψία είναι εγγενώς καταπραϋντικά.

Θα μπορούσε ένα νεύρο που ίσως δεν έχετε ακούσει ποτέ να είναι το κλειδί για την ενίσχυση της διάθεσής και τη μείωση του άγχους; Η φροντίδα αυτού του μακρού, περιπλανώμενου νεύρου είναι το κλειδί για την ευημερία μας.

References

https://en.wikipedia.org/wiki/Vagus_nerve

Carabotti M, Scirocco A, Maselli MA, Severi C. The gut-brain axis: interactions between enteric microbiota, central and enteric nervous systemsAnn Gastroenterol (2015) 28:203–9. 
Hagemann D, Meier JJ, Gallwitz B, Schmidt WE. [Appetite regulation by ghrelin – a novel neuro-endocrine gastric peptide hormone in the gut-brain-axis]Z Gastroenterol (2003) 41:929–36.10.1055/s-2003-41853 
Bonaz B, Sinniger V, Pellissier S. Vagus nerve stimulation: a new promising therapeutic tool in inflammatory bowel diseaseJ Intern Med (2017) 282:46–63.10.1111/joim.12611 
Evrensel A, Ceylan ME. The gut-brain axis: the missing link in depressionClin Psychopharmacol Neurosci (2015) 13:239–44.10.9758/cpn.2015.13.3.239 
Leclercq S, Forsythe P, Bienenstock J. Posttraumatic stress disorder: does the gut microbiome hold the key? Can J Psychiatry (2016) 61:204–13.10.1177/0706743716635535 
Goverse G, Stakenborg M, Matteoli G. The intestinal cholinergic anti-inflammatory pathwayJ Physiol (2016) 594:5771–80.10.1113/JP271537