Η διαπροσωπική νευροβιολογία (IPNB) είναι ουσιαστικά ένα διεπιστημονικό πεδίο που συγκεντρώνει πολλούς τομείς της επιστήμης, όπως της ανθρωπολογίας, της βιολογίας, της γλωσσολογίας, των μαθηματικών, της φυσικής και της ψυχολογίας.
Στόχος είναι ο προσδιορισμός πολλών ανθρώπινων αντιδράσεων μέσα από διαφορετικές οπτικές γωνίες.
Η διαπροσωπική νευροβιολογία (IPNB) αναπτύχθηκε από τους Dan Siegel και Allan Schore. Το IPNB χρησιμοποιεί τα κλινικά στοιχεία που υποστηρίζουν τη συνεχή ανάπτυξη του εγκεφάλου ως βάση του.
Αυτή η τεχνική εξετάζει την ευκαιρία για επούλωση του τραύματος, διεγείροντας τον εγκέφαλο με ισχυρή και θετική πειθώ.
Μελέτες έχουν δείξει ότι οι καταστάσεις που θεωρούνταν μη αναστρέψιμες μπορεί στην πραγματικότητα να μπορούν να μεταμορφωθούν με υγιή τρόπο (Epigenetics – Επιγενετική).
Επειδή ο εγκέφαλος μεγαλώνει συνεχώς καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής μας, οι προοπτικές για αλλαγή και θεραπεία είναι μεγάλες.
Το IPNB χρησιμοποιείται σε έναν ευρύ μέρος του πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που εργάζονται στους τομείς της ψυχικής υγείας, της εκπαίδευσης, τους γονείς, των επιχειρήσεων, της βιομηχανίας και άλλων.
Ορισμός του νου με χρήση του IPNB
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Dan Siegel διαπίστωσε ότι παρόλο που άνηκε στην κοινότητα των ψυχιάτρων και συνεργάτης πολλών άλλων επαγγελματιών ψυχικής υγείας, κανείς δεν είχε πραγματικά έναν σαφή ορισμό της λειτουργίας του εγκεφάλου ή ακόμη και του νου.
Η θεμελίωση και ο καθορισμός της λειτουργίας του εγκεφάλου είναι από τις σημαντικότερες επινοήσεις και διαδικασίες στην ανθρώπινη εξέλιξη.
Ο νους βρίσκεται σε μια σχεσιακή αλληλεπίδραση με τη ροή της ενέργειας και της επικοινωνίας, εξ ου και ο ορισμός διαπροσωπική Νευροβιολογία.
Η θεωρία πίσω από τη διαπροσωπική νευροβιολογία
Στον πυρήνα της, η διαπροσωπική νευροβιολογία υποστηρίζει ότι η διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας πραγματοποιείται μέσα από τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Οι ανθρώπινες σχέσεις δηλαδή, διαμορφώνουν τον εγκέφαλο, ιδιαίτερα η αλληλεπρίδραση με τους πιο οικείους, οικογένεια, θεραπευτές, φίλους. Κάποτε η επιστημονική κοινότητα βασιζόταν στον εκ γεννετής κληρονόμηση στοιχείων της προσωπικότητας με άμεση επιρροή από το οικογενειακό περιβάλλον.
Η διαπροσωπική νευροβιολογία υποστηρίζει ότι ο εγκέφαλος διαμορφώνεται συνεχώς καθόλη τη διάρκεια ζωής και επηρεάζεται από τις νέες σχέσεις και αλληλεπριδράσεις με το περιβάλλον.
Η νευροπλαστικότητα δηλαδή του εγκεφάλου δείχνει ότι ο σχηματισμός νέων νευρώνων και νευρικών συνάψεων συνεχίζεται και στον ενήλικα.
Ο ρόλος της διαπροσωπικής νευροβιολογίας
Ο ψυχικός πόνος κωδικοποιείται παρόμοια στον εγκέφαλο με τον σωματικό πόνο. Και οι δύο μορφές πόνου σημαίνουν κίνδυνο για την επιβίωσή μας.
Η διαπροσωπική νευροβιολογία τονίζει τη σημασία των υγιών σχέσεων για ένα υγιές μυαλό.
Τονίζει επίσης και τη σημασία της καλής φροντίδας του εαυτού και της ομαλής αλληλεπίδρασης με τους άλλους.
Οι θετικές σχέσεις δημιουργούν θετικές αλλαγές, οι οποίες αποφέρουν θεραπεία για όσους έχουν υποφέρει από κάποιο τραύμα. Μέσα από την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι νευρικές συνάψεις επηρεάζουν το σώμα, το μυαλό και το πνεύμα στο σύνολό του, οι ειδικοί σε επαγγέλματα υγείας μπορούν καλύτερα να βοηθήσουν τους ανθρώπους.
Δηλαδή, να ξαναχτίσουν και να επανασυνδέσουν τους νευρώνες για να επιτύχουν μια πιο υγιή εσωτερική ισορροπία.
Το IPNB εστιάζει στην ενσωμάτωση όλων των διαφορετικών πτυχών που μας κάνουν μοναδικούς. Έτσι θα μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα γιατί είμαστε όπως είμαστε, και να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε την αρνητική συμπεριφορά, όπου είναι δυνατόν.
Η εκπαίδευση είναι διαθέσιμη πλέον και εστιάζει κυρίως στον τρόπο μετάφρασης της νευροεπιστήμης σε μια προσέγγιση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για θεραπεία.
Η κατανόηση και η εφαρμογή της διαπροσωπικής νευροβιολογίας έχει μεγάλη αξία για επιστήμονες υγείας, συμβούλους και θεραπευτές.