Bιταμίνες και συμπληρώματα διατροφής

,
/by

Διαβήτης τύπου 3: ο διαβήτης του εγκεφάλου

, ,

Ο διαβήτης τύπου 3 ή αλλιώς ο διαβήτης του εγκεφάλου εμφανίζεται όταν οι νευρώνες στον εγκέφαλο δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην ινσουλίνη, κάτι που είναι απαραίτητο για τις βασικές λειτουργίες, συμπεριλαμβανομένης της μνήμης και της μάθησης.

Ο διαβήτης τύπου 3 είναι ένα αμφιλεγόμενο όνομα που μερικές φορές χρησιμοποιείται για να αναφερθεί στη νόσο του Αλτσχάιμερ, έναν τύπο προοδευτικής άνοιας. Έγιναν ισχυροί δεσμοί μεταξύ των δύο καταστάσεων, κυρίως ότι η άνοια μπορεί να προκληθεί από έναν τύπο αντίστασης στην ινσουλίνη που εμφανίζεται ειδικά στον εγκέφαλο. Σύμφωνα με την American Diabetes Association (ADA), εκτός από την προχωρημένη ηλικία που έχει διαβήτη ή προ διαβήτη είναι και ο δεύτερος μεγαλύτερος παράγοντας κινδύνου για τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Παρόλο που ένας μικρός αριθμός ερευνών διαπίστωσε αυξημένο κίνδυνο άνοιας με διαβήτη τύπου 1, η συντριπτική πλειονότητα των μελετών κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτή η σχέση μεταξύ του διαβήτη και της νόσου Αλτσχάιμερ είναι συγκεκριμένη για τον διαβήτη τύπου 2. Ωστόσο, η νόσος Αλτσχάιμερ ως διαβήτη τύπου 3 είναι αμφιλεγόμενη και πολλοί στην ιατρική κοινότητα είναι απρόθυμοι να αναγνωρίσουν τον διαβήτη τύπου 3 ως ιατρική διάγνωση έως ότου γίνει περισσότερη έρευνα.

Ο διαβήτης τύπου 3 δεν είναι ο ίδιος με τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 3c (ονομάζεται επίσης T3cDM ή παγκρεατογενής διαβήτης), μια δευτερογενής πάθηση που μπορεί να προκύψει ως αποτέλεσμα άλλων παγκρεατικών παθήσεων.

Συμπτώματα διαβήτη τύπου 3

Καθώς η ινσουλίνη στον εγκέφαλο διαταράσσεται, όχι μόνο μειώνεται η γνωστική ικανότητα, αλλά και το μέγεθος και η δομή του εγκεφάλου επιδεινώνονται (όλα αυτά συνήθως εμφανίζονται καθώς εξελίσσεται η νόσος του Αλτσχάιμερ).

Τα συμπτώματα του διαβήτη τύπου 3 είναι ουσιαστικά τα ίδια με τα συμπτώματα της πρώιμης άνοιας, η οποία, σύμφωνα με την Ένωση Αλτσχάιμερ, περιλαμβάνει:

  • Δυσκολία ολοκλήρωσης κάποτε γνωστών εργασιών, όπως η οδήγηση.
  • Απώλεια μνήμης που διαταράσσει την καθημερινή ζωή.
  • Δυσκολίες στο σχεδιασμό ή την επίλυση προβλημάτων.
  • Σύγχυση με τον χρόνο ή τον τόπο.
  • Πρόβλημα με την κατανόηση οπτικών εικόνων ή χωρικών σχέσεων, όπως δυσκολία στην ανάγνωση ή την ισορροπία.
  • Δυσκολία συμμετοχής ή παρακολούθησης συνομιλιών ή ομιλίας / γραφής.
  • Αλλαγές στη διάθεση ή την προσωπικότητα.

Ποιες οι αιτίες;

Πολλές έρευνες δείχνουν το πόσο η ινσουλίνη είναι σημαντική για τον εγκέφαλο. Διαταραχές στην έκκριση και τη λειτουργία της ινσουλίνης έχουν εμπλακεί σε νευροεκφυλιστικές ασθένειες, συμπεριλαμβανομένων των νόσων Αλτσχάιμερ, Πάρκινσον και Χάντινγκτον. Μεταξύ των τελευταίων ευρημάτων είναι η ανακάλυψη ότι ένα γονίδιο που συνδέεται με την επεξεργασία της ινσουλίνης βρίσκεται σε μια χρωμοσωμική περιοχή που συνδέεται με τη νόσο Αλτσχάιμερ.

Αλλά πώς συνδέεται αυτό με το γονίδιο; Μια νέα μελέτη από τον Guojun Bu, Ph.D., μια νευροεπιστήμονα της Mayo Clinic και την καθηγήτρια της Ιατρικής Mary Lowell Leary, διαπίστωσε ότι ο ένοχος είναι η παραλλαγή του γονιδίου της νόσου Alzheimer που είναι γνωστό ως APOE4. Η ομάδα διαπίστωσε ότι το APOE4, το οποίο βρίσκεται σε περίπου 20 τοις εκατό του γενικού πληθυσμού και πάνω από το ήμισυ των περιπτώσεων της νόσου Alzheimer, είναι υπεύθυνο για τη διακοπή του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλος επεξεργάζεται την ινσουλίνη.

Παλαιότερα, οι επιστήμονες πίστευαν ότι η ινσουλίνη παραγόταν μόνο από το πάγκρεας και δεν είχε καμία δραστηριότητα στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Στη συνέχεια, στα μέσα της δεκαετίας του 1980, αρκετές ερευνητικές ομάδες εντόπισαν την ορμόνη και τον υποδοχέα της στον εγκέφαλο. Φαίνεται ότι η ορμόνη αυτή όχι μόνο διέσχισε το φράγμα αίματος-εγκεφάλου, αλλά επίσης παράγεται, σε χαμηλά επίπεδα, από τον ίδιο τον εγκέφαλο.

Είναι αξιοσημείωτο το πόσο μια διατροφή πλούσια σε σάκχαρα και κακά trans λιπαρά δείχνει να επηρεάζει την παθολογία της νόσου Αλτσχάιμερ. Οι διαταραχές στο μεταβολισμό της γλυκόζης που είναι η πρωταρχική πηγή ενέργειας και απαιτείται για την υγιή λειτουργία του εγκεφάλου έχουν εμπλακεί τόσο στον διαβήτη όσο και στη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Με ποιο τρόπο ο διαβήτης τύπου 2 αυξάνει τον κίνδυνο άνοιας;

Το υψηλό σάκχαρο στο αίμα οδηγεί σε φλεγμονή σε όλο το σώμα και τον εγκέφαλό. Στη νόσο Αλτσχάιμερ, η χρόνια φλεγμονή έχει συνδεθεί με το σχηματισμό β-αμυλοειδούς και της πρωτεΐνης Tau., διαταραχές στον εγκέφαλο που είναι χαρακτηριστικά της νόσου του Αλτσχάιμερ.

Επιπλέον, η αντίσταση στην ινσουλίνη ( χαρακτηριστικό του διαβήτη τύπου 2 μπορεί να επηρεάσει τη ροή του αίματος στον εγκέφαλο, πράγμα που σημαίνει ότι τα εγκεφαλικά κύτταρα δεν λαμβάνουν επαρκές οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά για να λειτουργήσουν σωστά.

Επίσης σημαντικό είναι και το πρόβλημα της ευαισθησίας στην ινσουλίνη στον εγκέφαλο. Όπως η αντίσταση στην ινσουλίνη επηρεάζει το υπόλοιπο σώμα, έτσι και όταν υπάρχει μειωμένη σηματοδότηση ινσουλίνης στον εγκέφαλο, τα εγκεφαλικά κύτταρα δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν γλυκόζη (την κύρια πηγή ενέργειας τους) ) σωστά, και έτσι να διαταρράσεται η λειτουργία του.

Ποια η πρόληψη;

Υπάρχει μεγάλη συσχέτιση των μέτρων που μπορούν να βοηθήσουν τόσο στην πρόληψη του διαβήτη όσο και της νόσου Αλτσχάιμερ, όπως η υιοθέτηση μιας υγιεινής διατροφής και η αύξηση της σωματικής δραστηριότητας.

Πολλές μελέτες έχουν δείξει πώς οι αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορούν να βελτιώσουν τον έλεγχο της γλυκόζης σε άτομα με διαβήτη τύπου 2. Ο μισός κίνδυνος ενός ατόμου να αναπτύξει νόσο Αλτσχάιμερ οφείλεται σε παράγοντες που μπορούν να αλλάξουν, όπως η διατροφή, η σωματική δραστηριότητα και το στρες.

Συγκεκριμένα, η αερόβια άσκηση ενισχύει την κυκλοφορία του αίματος στο σώμα και τον εγκέφαλο και βοηθά το σώμα να χρησιμοποιεί καλύτερα την ινσουλίνη. Εν τω μεταξύ, οι αναερόβιες ασκήσεις μπορούν να ενισχύσουν την ευαισθησία στην ινσουλίνη και να μειώσουν το σάκχαρο στο αίμα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η Αμερικανική Ένωση Διαβήτη συνιστά να  30 λεπτά αερόβιας άσκησης μέτριας έως έντονης έντασης τουλάχιστον πέντε φορές την εβδομάδα και αναερόβια προπόνηση με αντιστάσεις τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα.

Επίσης η χαμηλή σε επεξεργασμένα τρόφιμα και πρόσθετα σάκχαρα διατροφή και η χρήση φυσικών, μη επεξεργασμένων τροφών, καθώς και ορισμένα μπαχαρικά (όπως κουρκούμη και κανέλα) και αρωματικά βότανα (όπως ρίγανη) έχουν αντιφλεγμονώδη δράση και μπορούν να μειώσουν το σάκχαρο στο αίμα.

Επίσης η διαχείρηση του βάρους παίζει πολύ σημαντικό ρόλο τη μείωση του διαβήτη 2 και των επιπλοκών του. Συγκεκριμένα, η κεντρική παχυσαρκία και το σπλαχνικό λίπος θεωρούνται προ φλεγμονώδη στάδια έως προ διαβητικά.

Οι ερευνητές γνωρίζουν εδώ και αρκετά χρόνια ότι το υπερβολικό βάρος και ο διαβήτης τύπου 2 μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο ανάπτυξης της νόσου του Alzheimer. Αλλά τώρα αρχίζουν να μιλούν για μια άλλη μορφή διαβήτη: το διαβήτη τύπου 3, το διαβήτη του εγκεφάλου.

REFERENCES

 

/by

Συντηρητικά, χρωστικές και πρόσθετα τροφίμων

,
/by

Ωκυτοκίνη: η άλλη πλευρά

,

Η ωκυτοκίνη είναι μια πεπτιδική ορμόνη που παράγεται από τα νευρικά κύτταρα του υποθαλάμου και μεταφέρεται μέσω των νευραξόνων τους στον οπίσθιο λοβό της υπόφυσης, απ’ όπου αποδεσμεύεται από την κυκλοφορία. Το βασικότερο ερέθισμα για την έκκριση της ωκυτοκίνης είναι η διέγερση των θηλών κατά το θηλασμό. Ως αγγλικός όρος αναφέρεται ως oxytocin και προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις «ωκύς» (γρήγορη) και «τόκος» (γέννηση), που σημαίνει «γρήγορη γέννηση».

Ποιος είναι ο ρόλος της ωκυτοκίνης;

Αυτό το πεπτίδιο των εννέα αμινοξέων πιστεύεται ότι εμπλέκεται σε μια μεγάλη ποικιλία φυσιολογικών και παθολογικών λειτουργιών όπως η σεξουαλική δραστηριότητα, η στύση του πέους, η εκσπερμάτωση, η εγκυμοσύνη, η συστολή της μήτρας, η εκβολή γάλακτος, η μητρική συμπεριφορά, η κοινωνική σύνδεση, το άγχος , η επιθετικότητα, η μάθηση, ο αυτισμός ακόμα και οι εθισμοί.

Η ωκυτοκίνη και οι υποδοχείς της επίσης έχουν βρεθεί να σχετίζονται με πληθώρα κοινωνικών και συναισθηματικών, φυσιολογικών και παθοφυσιολογικών συμπεριφορών, όπως η ασφάλεια, ο φόβος, το μετατραυματικό στρες, η συναισθηματική προσκόλληση, η αναπαραγωγή, η γονική μέριμνα, και η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.

Στην ωκυτοκίνη έχουν δωθεί πολλοί τίτλοι

  • «Η ωτοκυτοκίνη και ο εθισμός»
  • «Η ωκυτοκίνη αυξάνει την εμπιστοσύνη στον άνθρωπο»
  • «Η ωκυτοκίνη αυξάνει τη γενναιοδωρία στον άνθρωπο»
  • «Η ωκυτοκίνη ως αναζήτηση θεραπείας του αυτισμού»
  • «Ωκυτοκίνη: ο μεγάλος διαμεσολαβητής της ζωής».
  • «Η ωκυτοκίνη είναι ηρεμιστική ορμόνη»
  • «Η ωκυτοκίνη, η ορμόνη της αφοβίας»
  • «Η ωκυτοκίνη, η ορμόνη της αγάπης»

Η άλλη πλευρά της ωκυτοκίνης

Επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ότι τα χαμηλά επίπεδα ωκυτοκίνης έχουν συνδεθεί με τις διαταραχές του αυτισμού και γενικά του αυτιστικού φάσματος (π.χ. σύνδρομο Asperger). Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι η ωκυτοκίνη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία αυτών των διαταραχών.

Επίσης, μελέτες έχουν συσχετίσει αυξημένα επίπεδα ωκυτοκίνης σε ασθενείς με διαταραχές διατροφής, παχυσαρκίας καθώς και η μειωμένη συγκέντρωσή της με διαβήτη τύπου Β.

Οι ερευνητές συσχέτισαν ακόμα και το γεγονός ότι η αυξημένη ωκυτοκίνη μπορεί να προάγει τον εθνοκεντρισμό, ενδεχομένως τροφοδοτώντας την ξενοφοβία, την προκατάληψη και τη βία.

Ωκυτοκίνη και εγκέφαλος

Μελέτες νευροαπεικόνισης ανέφεραν ότι η ισορροπημένη έκκριση ωκυτοκίνης μειώνει την ενεργοποίηση της αμυγδαλής, τη βασική περιοχή του εγκεφάλου στο δίκτυο «φόβου» και ψυχικού τραύματος. Έτσι μειώνεται και το μετατραυματικό στρες και ελαττώνεται η μνήμη σε δυσάρεστα γεγονότα. Η ωκυτοκίνη απελευθερώνεται από την υπόφυση ως απάντηση σε διαφορετικά στρεσογόνα ερεθίσματα, περιλαμβανομένου του άλγους, του φόβου και της έκθεσης σε ένα ξένο περιβάλλον με σκοπό τον καθησυχασμό. Όμως δύο πειράματα που πραγματοποιήθηκαν σε ποντικούς διαπίστωσαν ότι η αυξημένη ορμόνη δεν καθησυχάζει αλλά αντιθέτως ενεργοποιεί το σύστημα το οποίο έχει συσχετιστεί με τον τρόπο που ο εγκέφαλος σχηματίζει αναμνήσεις φόβου, δηλαδή την αμυγδαλή.

Αυτο επιβεβαιώνεται επίσης και με μελέτες που δείχνουν ότι τα αυξημένα επίπεδα ωκυτοκίνης στον εγκέφαλο θηλυκών ποντικών μετά τη γέννα μπορεί να προκαλέσουν περισσότερο άγχος.

Ωκυτοκίνη και αλκοόλ

Τέλος, είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Birmingham έχουν επισημάνει σημαντικές ομοιότητες μεταξύ των συμπεριφορικών επιδράσεων της ωκυτοκίνης και του αλκοόλ. Οι επιδράσεις της ωκυτοκίνης και του αλκοόλ μοιράζονται πολλές ομοιότητες στο επίπεδο των λειτουργιών του εγκεφάλου. Και οι δύο μπορούν να αυξήσουν τις επιπτώσεις του άγχους ή του στρες. Ακόμη, και οι δύο έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση της αίσθησης του φόβου. Όπως το αλκοόλ μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές κοινωνικές παρενέργειες, έτσι και η αυξημένη ωκυτοκίνη μπορεί να οδηγήσει σε “αφοβία”, επιθετικότητα, αλαζονία, ζηλοφθονία, καθώς χάνεται η αίσθηση του φόβου και η αυτοσυγκράτηση ως προστασία από επικίνδυνες καταστάσεις.

Σε μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Emotion, φαίνεται ότι οι υπερβολικές ποσότητες της ορμόνης στον οργανισμό έχουν σαν αποτέλεσμα την υπερβολική ευαισθησία και τα ανεξέλεγκτα συναισθήματα. Οι ερευνητές Christopher Cardoso και Anne-Marie Linen μελέτησαν 82 υγιή άτομα νεαρής ηλικίας που δεν αντιμετώπιζαν κανένα είδος ψυχικής διαταραχής. Οι μισοί έλαβαν δόση ωκυτοκίνης και οι άλλοι μισοί εικονικό φάρμακο placebo. Έπειτα από μια σειρά πειραμάτων και τεστ, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι «η ωκυτοκίνη έκανε τους συμμετέχοντες να αναγνωρίζουν πιο εύκολα τα συναισθήματα των ανθρώπων που έχουν απέναντί τους». Όμως η «υπερβολική δόση» της ορμόνης αρχίζει αν επιδρά αρνητικά, πυροδοτώντας ανεξέλεγκτα συναισθήματα που μπορεί να αποδειχθούν καταστροφικά στις κοινωνικές συναναστροφές ακόμη και προσκολήσεις σε κάθε είδους σχέσεις.

Η ωκυτοκίνη τελικά

Μελετώντας λοιπόν και τις δύο όψεις ενός “νομίσματος” για πολλά πεδία της επιστημονικης έρευνας ακόμη και γεγονότων της καθημερινότητας και του τρόπου ζωής, ερχόμαστε σε βαθύτερη επίγνωση και αιτιολόγηση πολλών φαινομένων και συμπεριφορών. Η χρήση της ωκυτοκίνης ως θεραπεία (συχνά διαδίδεται ότι η εξωγενής χρήση της υπόσχεται την ευτυχία ακόμα και την ερωτική έλξη) επιφυλάσσει κινδύνους και αντικρούεται με τη φύση του ανθρώπου.

Ας έχουμε ως κύριο σκοπό την ανακάλυψη της βιολογικής και συναισθηματικής μας ύπαρξης, ώστε να έρθουμε στην κατανόηση των διαφόρων σωματικών και ψυχολογικών μας αντιδράσεων και γιατί όχι, να προσπαθήσουμε να ελέγξουμε και να ρυθμίσουμε την κάθε παρεκτροπή μέσα από την ικανότητα της αυτοπαρατήρησης.

 

References

https://en.wikipedia.org/wiki/Oxytocin

Yomayra F Guzmán, Natalie C Tronson, Vladimir Jovasevic, Keisuke Sato, Anita L Guedea, Hiroaki Mizukami, Katsuhiko Nishimori, Jelena Radulovic. Fear-enhancing effects of septal oxytocin receptors. Nature Neuroscience, 2013; DOI: 10.1038/nn.3465

Ian J. Mitchell, Steven M. Gillespie, Ahmad Abu-Akel. Similar effects of intranasal oxytocin administration and acute alcohol consumption on socio-cognitions, emotions, and behavior: Implications for the mechanisms of action. Neuroscience & Biobehavioral Reviews, 2015; 55: 98 DOI: 10.1016/j.neubiorev.2015.04.018

Du Vigneaud V. Trail of sulfur research: From insulin to oxytocin. Science. 1956;123:967–74.

Neumann ID. The advantage of social living: Brain neuropeptides mediate the beneficial consequences of sex and motherhood. Front Neuroendocrinol. 2009;30:483–96.

Kosfeld M, Heinrichs M, Zak P, Fischbacher U, Fehr E. Oxytocin increases trust in humans. Nature. 2005;435:673–6.

DiCicco-Bloom E, Lord C, Zwaigenbaum L, Courchesne E, Dager SR, Schmitz C, et al. The developmental neurobiology of autism spectrum disorder. J Neurosci. 2006;26:6897–906.

Gimpl G, Fahrenholz F. “The oxytocin receptor system: Structure, function, and regulation” Physiol Rev. 2001;81:629–83.

Lee H, Macbeth A, Pagani J, Young WR. Oxytocin: The great facilitator of life. Prog Neurobiol. 2009;88:127–51.

/by

Βεγκανισμός , χορτοφαγία, κρεατοφαγία

,

Οι χορτοφάγοι δεν τρώνε κρέας. Ο βεγκανισμός υποστηρίζει αποχή και από τα αυγά, τα γαλακτοκομικά, ακόμα και το μέλι. Το συγκεκριμένο άρθρο αφορά μια ματιά στο θέμα, όχι για μια δικαστική εξέταση.  Υπάρχουν πολλά που πρέπει να μας προβληματίζουν γύρω από το κρέας, ιδιαίτερα όσον αφορά την προέλευση. Οι ορμόνες και τα αντιβιοτικά αποτελούν και τη μεγάλύτερη ανησυχία.

Επιστημονικές αναφορές υποδεικνύουν την σύνδεση του κόκκινου κρέατος με τον καρκίνο του προστάτη και την αθηροσκήρωση. Υπάρχουν ισχυρισμοί ότι οι ζωικές πρωτεΐνες προκαλούν φλεγμονή και κατακράτηση νερού. Μεγάλο μέρος της εκτροφής των ζωντανών γίνεται με καλαμπόκι ακόμη και με σάκχαρα.

Οι μελέτες αναφέρονται μόνο στα επεξεργασμένα κρέατα, όπως το ζαμπόν, το μπέϊκον, το λουκάνικο και τη γαλοπούλα.

κρεατοφάγοι

πηγή: pixabay

Υπάρχουν τρία πράγματα που αξίζει να αναφερθούν:

  • Η αποφυγή όλών των επεξεργασμένα κρέατων, συμπεριλαμβανομένων των κατεψυγμένων παρασκευασμένων γευμάτων και του κρέατος με χημικά πρόσθετα.
  • Η απομάκρυνση από τρόφιμα τηγανητά και ψητά κρέατα. Οι καρκινογόνες ουσίες πρέρχονται από ψησίματα υψηλής θερμοκρασίας. Τα αργά μαγειρεμένα κρέατα μπορούν να αποφύγουν αυτόν τον κίνδυνο.
  • Η εύρεση του καλύτερου ποιοτικά κρέατος. Ο όρος «βιολογικά» δεν περιγράφει τις συνολικές συνθήκες που συχνά υπάρχουν. Τα ζώα «ελευθέρας βοσκής» είναι η πιο υγιής επιλογή καθώς δεν σταβλίζονται, τρέφονται και κινούνται έξω.

Τι συμβαίνει με τα γαλακτοκομικά;

Η κύρια ανησυχία φαίνεται να είναι η βόεια αυξητική ορμόνη (BGH). Όπως και το MSG, είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν παρόμοιες χημικές ενώσεις που θα επιφέρουν παρόμοια αποτελέσματα, αλλά με διάφορα ονόματα υποκατάστατων. Όλο και περισσότερες ετικέτες γάλακτος δηλώνουν πλέον «FREE BGH».

Πολλοί συνδέουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα με τον καρκίνο, τη μη ανοχή στη λακτόζη και την ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά. Η εύρεση του βιολογικού γάλακτος, η αποφυγή αγελαδινών προϊόντων και η προσφυγή σε κυρίως σε αιγοπρόβεια ή κατσικίσια γαλακτοκομικά, που τα ζώα τρέφονται με χορτάρι, αποτελούν μια καλή επιλογη. 

Τι συμβαίνει με το βεγκανισμό;

Συχνά καρδιακά επεισόδια; Ναι πράγματι. Το συγκεκριμένο θέμα αφορά υποστηρικτές του βεγκανισμού που τρώνε κακής ποιότητας τρόφιμα όπως τα τσιπς πατάτας ή τηγανητές πατάτες και γενικά κακής ποιότητας υδατάνθρακες. Υπάρχουν πολλά φυτικά έλαια που θεωρούνται επικίνδυνα για την υγεία , ειδικά τα υδρογονωμένα έλαια και τρανς-λιπαρά. Πολλά έλαια χάνουν τη θρεπτική τους αξία όταν θερμαίνονται σε υψηλές θερμοκρασίες. Το έλαιο καρύδας έχει προταθεί από τη βιομηχανία παραγωγής καρύδας ως οφέλιμο για την υγεία όμως είναι εξαιρετικά υψηλό σε κορεσμένα λιπαρά (στο γάλα καρύδας το 63% των θερμίδων του είναι από το λίπος). Γιατί να αποφύγετε τα κορεσμένα λίπη στο κρέας, και στη συνέχεια να το προτιμάτε την καρύδα; 

Πολλές μελέτες αναφέρουν ότι η κατανάλωση κρέατος προκαλεί φλεγμονή. Ωστόσο, άλλες μελέτες έδειξαν μεγάλη φλεγμονή από τη γλουτένη. Μια νεότερη μελέτη έδειξε ανάπτυξη φλεγμονών σε εκείνους που τρέφονταν με κρέας από ζώα που έχουν ανατραφεί με το καλαμπόκι, και όχι με χορτάρι.

Βεγκανισμός, χορτοφαγια ή κρεατοφαγία;

Είναι συχνός ο προβληματισμός γύρω από το ποια τάση διατροφής να ακολουθήσουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Βεγκανισμός, χορτοφαγία ή κρεατοφαγία; Τί θεωρείται πιο “υγιεινό”; Τα τελευταία 50 χρόνια, έχει εδραιωθεί έντονα η στάση ζωής ότι το να αποφεύγουμε το κρέας, τα αυγά και τα ζωικά λίπη θα μας απομακρύνουν από μία λίστα ασθένειες. 

Η συγκεκριμένη στάση ζωής μπορεί να είναι πειστική, αλλά η αλήθεια που προσφέρει η επιστήμη συχνά καταστρέφει κάθε φανταστική πεποιθήση στη διατροφή.

Αλλαγή της διατροφής σημαίνει την αλλαγή πεποιθήσεων. Ο Δρ Τέρι Γουάλς, που ήταν χορτοφάγος εδώ και χρόνια, είπε : «Ξόδεψα λίγο χρόνο για να ανακαλύψω τη ζωή στη φύση. Όλοι τελικά καταναλώνουμε ο ένας τον άλλον. Τα άτομα και τα μόρια μας ανακυκλώνονται συνεχώς. Κάθε ζωντανό πράγμα που δεν ωφελεί τη φωτοσύνθεση πρέπει να καταναλώνει άλλα όντα – φυτά, μύκητες, βακτήρια και ζώα. Και τελικά, θα με καταναλώνουν. Προσευχήθηκα και διαλογίστηκα για αυτές τις ιδέες. Οι άνθρωποι τρώνε όλα αυτά τα πράγματα για χιλιάδες γενιές, οπότε αποφάσισα ότι δεν διαπράξω έγκλημα κατά της φύσης εάν έφαγα κρέας. Ίσως ήμουν ακόμα πιο κοντά στη φύση.»

References

  1. Barnard, Neal D., and Robyn Webb. The get healthy, go vegan cookbook. Philadelphia, Da Capo Life Long, 2010. 226 p.    TX837.B295 2010
  2. Duyff, Roberta Larson. The vegetarian way. In her American Dietetic Association complete food and nutrition guide. 3rd ed., rev. and updated. Hoboken, NJ, John Wiley & Sons, c2006. p. 504-522. Includes bibliographical references.  RA784.D89 2006
  3. Fraser, Gary E. Diet, life expectancy, and chronic disease: studies of Seventh-Day Adventists and other vegetarians. Oxford, New York, Oxford University Press, 2003. 371 p. Bibliography: p. 315-361. RM236.F736 2003
  4. Key, Timothy J., Paul N. Appleby, and Magdalena S. Rosell. Health effects of vegetarian and vegan diets. Proceedings of the Nutrition Society, v. 65, Feb. 2006: 35-41. Bibliography: p. 39-41. TX501.N9, vol. 65, 2006
  5. Mangels, Reed. Weight control the vegan way. Vegetarian journal, v. 25, Jan./Feb. 2006: 6-11. URL: http://www.vrg.org/journal/vj2006issue1/vj2006issue1weight.html
/by

Ορθορεξία

, ,

Τι προκαλεί την ορθορεξία;

Κάποιος μπορεί να αρχίσει να κάνει αλλαγές στον τρόπο ζωής, αλλάζοντας τη διατροφή του με σκοπό να βελτιώσει απλά την υγεία του. Κάποιοι όμως οδηγούνται σε ορθορεξία, δηλαδή στην ακραία εστίασή τους σε ότι πιο υγιεινό.

Οι έρευνες σχετικά με τα αίτια της ορθορεξίας δεν είναι ακόμη αρκετές , αλλά οι ιδεοψυχαναγκαστικές τάσεις τάσεις προς την τελειομανία, το υψηλό άγχος ή η αυξημένη ανάγκη για έλεγχο μπορούν να προδιαθέσουν κάποιον προς την εμμονή του για την υγεία. 

Συχνά παρατηρείται μεγάλη τάση ορθορεξίας σε ορίσμενα επαγγέλματα, όπως οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, οι τραγουδιστές, οι χορευτές οι μουσικοί, οι αθλητές και όσοι εργάζονται στο χώρο της μόδας . 

Ο κίνδυνος μπορεί επίσης να εξαρτάται από την ηλικία, το φύλο, το μορφωτικό επίπεδο και την κοινωνικοοικονομική κατάσταση, αλλά απαιτούνται περισσότερες έρευνες πριν να καταλήξουμε σε συμπεράσματα.

Πώς διακρίνεται η ορθορεξία από την υγιεινή διατροφή;

Αρχικά σε πρώτο στάδιο το άτομο αναπτύσσει μια εμμονή που επικεντρώνεται στην υγιεινή διατροφή. Έτσι οδηγείται σε υπερβολική συναισθηματική δυσφορία που σχετίζεται με επιλογές τροφίμων. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τα εξής: 

  • Καταναγκαστικές συμπεριφορές ή ψυχικές ανησυχίες με διαιτητικές επιλογές που πιστεύεται ότι προάγουν τη βέλτιστη υγεία.
  • Η μη τήρηση των αυτοεπιβαλλόμενων διαιτητικών κανόνων μπορεί να προκαλέσει άγχος, ντροπή, αρρωστοφοβία ή αρνητικά συναισθήματα όπως θυμού ακόμα και κατάθλιψης.
  • Οι περιορισμοί στη διατροφή μπορούν να κλιμακωθούν με την πάροδο του χρόνου. Οι περιορισμόι περιλαμβάνουν την εξάλειψη ολόκληρων ομάδων τροφίμων και την προσθήκη καθαρτικών ουσιών, ισχυρά αποτοξινωτικών ουσιών ακόμα και περιόδους έντονης νηστείας.

Σε δεύτερη φάση αυτή η ψυχαναγκαστική συμπεριφορά εμποδίζει το άτομο και  στην καθημερινή του ζωή. Έτσι:

  • Διατρέχει κίνδυνο υποσιτισμού, σοβαρής απώλειας βάρους ή άλλες ιατρικές επιπλοκές.
  • Διακατάχεται από έντονη προσωπική δυσφορία ή δύσκολη κοινωνική ή πνευματική λειτουργία λόγω των λανθασμένων πεποιθήσεων ή συμπεριφορών σχετικών με την υγιεινή διατροφή.
  • Εμφανίζει συναισθηματική εξάρτηση. Αυτό συμβαίνει όταν η εικόνα του σώματος, η αυτοπεποίθηση, η ταυτότητα ή η ικανοποίηση εξαρτάται υπερβολικά από την τήρηση των αυτοεπιβαλλόμενων διαιτητικών κανόνων.

Οι μελέτες σχετικά με την ορθορεξία είναι περιορισμένες. Όμως η αυτή η κατάσταση είναι πιθανό να οδηγήσει σε πολλά προβήματα υγείας. Μπορούν να εμφανιστούν προβλήματα όπως  αναιμία, έλλειψη θρεπτικών συστατικών, χαμηλή άμυνα, σοβαρές παθήσεις που σχετίζονται και με άλλες διατροφικές διαταραχές, προβλήματα πέψης , ορμονικές ανισορροπίες, καρδιαγγειακά προβλήματα, προβλήματα μνήμης.

Σημαντικές θεωρούνται και οι αρνητικές κοινωνικές επιπτώσεις, καθώς τα αυστηρά πρότυπα διατροφής, οι ενοχλητικές σκέψεις που σχετίζονται με την τροφή και τα συναισθήματα της ηθικής που διακατέχουν το άτομο μπορεί να το οδηγήσουν σε έντονη κοινωνική απομόνωση.

Υπάρχει θεραπεία; 

Οι συνέπειες της ορθορεξίας μπορεί να είναι εξίσου σοβαρές με αυτές των άλλων διατροφικών διαταραχών. Το πρώτο βήμα για τη θεραπεία της ορθορεξίας είναι η αναγνώριση της παρουσίας της. Αυτό μπορεί να γίνεται με δύσκολία, καθώς τα άτομα που έχουν αυτή τη διαταραχή συχνά αποτυγχάνουν να αναγνωρίσουν οποιαδήποτε από τις αρνητικές της επιπτώσεις στην υγεία, την ευημερία ή την κοινωνική λειτουργία.

Μόλις αναγνωριστεί το πρόβλημα, θα πρέπει να ζητηθεί βοήθεια από μια πολυεπιστημονική ομάδα επαγγελματιών υγείας, όπως ένας γιατρός, ψυχολόγος και διατροφολόγος. Πολύ σημαντική θεωρείται η εκπαίδευση ενός ατόμου με ορθορεξία σχετικά με τις επιστημονικά έγκυρες πληροφορίες για τη διατροφή και με την ακόλουθη αλλαγή των λανθασμένων πεποιθήσεων.  Οι τακτικές συνεδρίες με τους θεραπευτές θα επιτρέψουν την επανεξέταση και την αλλαγή του τρόπου σκέψης και ζωής . 

References 

  1. Bratman S. Orthorexia. Available at: www.orthorexia.com/what-is-orthorexia/ Accessed August 1, 2019.
  2. Bratman S, Knight D. Health Food Junkies: Orthorexia Nervosa- Overcoming the Obsession With Healthful Eating. New York, NY: Broadway; 2000. 
  3. Vandereycken W. Media hype, diagnostic fad, or genuine disorder? Professionals’ opinions about night eating syndrome, orthorexia, muscle dysmorphia, and emetophobia. Eat Disord. 2011;19(2):145-155. 
  4.  Moroze RM, Dunn TM, Craig Holland J, et al. Microthinking about micronutrients: a case of transition from obsessions about healthy eating to near-fatal “orthorexia nervosa” and proposed diagnostic criteria. Psychosomatics. 2014 Mar 19; Epub. 
  5. https://en.wikipedia.org/wiki/Orthorexia_nervosa
/by

Δίαιτα ή Διατροφή;

,

Ο όρος διατροφή έχει πάρει σήμερα τεράστιες διαστάσεις έτσι ώστε πολλοί άνθρωποι να μπερδεύονται ως προς το πραγματικό νόημά της. Δηλαδή ο όρος πρέπει να συσχετίζεται με τη συνολική πρόσληψη τροφής και θρέψης ενός ατόμου και δεν πρέπει να επικεντρώνεται μόνο στον περιορισμό ή στην “δίαιτα”.

Η δίαιτα όμως διαφέρει. Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν σκέφτονται τη λέξη δίαιτα, εννοούν τον περιορισμό στη λήψη τροφής. Οι  επιστήμονες υγείας συμφωνούν στο ότι η κατανάλωση υγιεινής διατροφής που δίνει έμφαση στην καλή ποιοτικά τροφή είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι για την υγεία τους. Ωστόσο, η δίαιτα δίνει έμφαση στον περιορισμό των θερμίδων, με κυριότερο στόχο την απώλεια βάρους και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Πόσο διαφέρει η δίαιτα με τη διατροφή;

Ενώ η δίαιτα θα μπορούσε θεωρητικά να προτίνεται με γνώμονα μια ισορροπημένη προσέγγιση στα τρόφιμα και τα θρεπτικά συστατικά, με ταυτόχρονο περιορισμό των θερμίδων, αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει. Συχνά οι δίαιτες φαίνεται να αγνοούν τα βασικά στοιχεία της καλής διατροφής και εστιάζουν μόνο στην μείωση των προσλαμβανόμενων θερμίδων άρα και στην γρήγορη απώλεια βάρους.

Αυτό τις περισσότερες φορές επηρεάζει τις διατροφικές συνήθειες. Κυκλοφορούν πολλές δίαιτες που αποβλέπουν στην πλήρη απομάκρυνση ολόκληρων ομάδων τροφίμων (για παράδειγμα πρωτεϊνών, υδατανθράκων ή λιπών). Υπάρχουν και δίαιτες που γίνονται ακόμα πιο περιοριστικές και επιτρέπουν μόνο ένα ή λίγα διαφορετικά είδη τροφών.  

Ποια όμως είναι τα προβλήματα  που πιθανόν σχετίζονται με αυτές τις δίαιτες;

  • Ενώ οι άνθρωποι μπορεί να χάσουν βάρος , ειδικά στην αρχή, η απώλεια βάρους είναι συχνά μη βιώσιμη επειδή η ίδια η δίαιτα είναι μη βιώσιμη. Στην πραγματικότητα, πολλοί άνθρωποι όχι μόνο παίρνουν το βάρος πίσω μόλις διακόψουν, αλλά συχνά κερδίζουν πίσω περισσότερο από ό, τι έχασαν. Αυτές οι δίαιτες είναι γνωστές και ως δίαιτες yo-yo.
  • Η γρήγορη απώλεια βάρους θα μπορούσε να παρουσιάσει μεγάλους κινδύνους για την υγεία. Τέτοια συμπτώματα είναι ο υποσιτισμός, η αφυδάτωση, η κούραση, οι πονοκέφαλοι, το ευερέθιστο έντερο, η ζάλη, η δυσκοιλιότητα, η μυϊκή απώλεια, η απώλεια μαλλιών, η ανισορροπία των ηλεκτρολυτών, η ανεπιθύμητη εμμηνόρροια.
  • Ο υποσιτισμός, ιδιαίτερα ο χρόνιος υποσιτισμός, μπορεί να προκαλέσει σοβαρές, μακροχρόνιες βλάβες στον οργανισμό και σε ακραίες περιπτώσεις να είναι ακόμη και απειλητικός για τη ζωή.
  • Οι διατροφικές συνήθειες προκαλούν επίσης χαμηλή κατανάλωση ενέργειας και μπορεί να κάνουν τον οργανισμό πιο επιρρεπή σε μολυσματικές ασθένειες. Μπορόυν επίσης να προκαλέσουν επιδείνωση χρόνιων παθήσεων υγείας λόγω του stress που εκτείθεται ο οργανισμός. 

Η ισορροπημένη διατροφή

Μια ισορροπημένη διατροφή από την άλλη πλευρά, δίνει έμφαση σε μια διατροφή που παρέχει μια πλήρη πηγή για όλες τις βιταμίνες, τα μέταλλα, τα θρεπτικά συστατικά και τις θερμίδες που χρειάζεται το σώμα για να έχει υγιή λειτουργία. Στις υγιεινές διατροφικές επιλογές συμπεριλαμβάνονται γενικά μια αφθονία φρούτων και λαχανικών, καλά λιπαρά, πρωτεΐνες, σύνθετοι και μη επεξεργασμένοι υδατάνθρακες και σπόροι.

Η ισορροπημένη διατροφή δεν περιέχει κατά κανόνα «μαύρη λίστα» τροφών. Επικεντρώνεται στην ποιότητα και την ποσότητα των τροφών περιορίζοντας στο ελάχιστο την κατανάλωση κενών θερμίδων ή επεξεργασμένων τροφίμων.

Η ισορροπημένη διατροφή τέλος, ενθαρρύνει την ασφαλή, σταδιακή, βιώσιμη απώλεια βάρους. Είναι επίσης ζωτικής σημασίας για τη διαχείριση διαφόρων προβλημάτων υγείας, τη διατήρηση ενός ισχυρού ανοσοποιητικού συστήματος, την ενδυνάμωη και την ευεξία.

References 

  1. American Dietetic Association. 2008. Position of the American Dietetic Association: health implications of dietary fiber. Journal of the American Dietetic Association 108: 1716-31. 
  2. Birkbeck JB. 1983. New Zealanders and their diet: A report to the National Heart Foundation of New Zealand on the National Diet Survey, 1977. Dunedin: University of Otago. Blanton CA, Moshfegh AJ, Baer DJ, et al. 2006. 
  3. https://en.wikipedia.org/wiki/Diet
  4. The USDA automated multiple-pass method accurately estimates group energy and nutrient intake. Journal of Nutrition 136: 2594-99. Carriquiry AL. 2003. Estimation of usual intake distributions of nutrients and foods. Journal of Nutrition 133: 601S-608S. 
  5. Cho S, Dietrich M, Brown CJ, et al. 2003. The effect of breakfast type on total daily energy intake and body mass index: results from the Third National Health and Nutrition Examination Survey (NHANES 111). Journal of the American College of Nutrition 22: 296-302. 
/by

Άμυνα και διατροφή

,
Το ανοσοποιητικό σύστημα δηλαδή η άμυνα, προστατεύει τον οργανισμό από ασθένειες που προκαλούνται από βακτήρια, ιούς και τοξίνες . Επίσης βοηθά στην απομάκρυνση ξένων σωμάτων και κακοήθων κυττάρων από το σύστημά του οργανισμού.

Επιπρόσθετα, το ανοσοποιητικό σύστημα είναι υπεύθυνο για τον περιορισμό των ανοσολογικών αποκρίσεων έναντι εξωτερικών ακίνδυνων ουσιών, όπως είναι τα τρόφιμα, διάφοροι περιβαλλοντικοί παράγοντες ή κατά των κυττάρων του ίδιου του οργανισμού.

Οποιαδήποτε διαταραχή στην άμυνα, μπορεί να είναι η αιτία της πρόκλησης αλλεργίας ή αυτοάνοσων διαταραχών. 

Πόσο σημαντική είναι η άμυνα του οργανισμού;

Το ανοσοποιητικό σύστημα δεν αναπτύσσεται πλήρως κατά τη γέννηση, αλλά ωριμάζει τα πρώτα χρόνια ζωής. Επομένως, η πρώιμη ζωή αποτελεί τη βάση για την σωστή εκμάθηση και σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος ενός ατόμου.

Είναι πλέον αποδεδειγμένο επιστημονικά ότι η ανοσία αρχίζει από το έντερο. Το 70-80% των ανοσοποιητικών μας κυττάρων ζουν στο γαστρεντερικό σωλήνα μαζί με τα 100 τρισεκατομμύρια βακτήρια που συνθέτουν το εντερικό μικροβίωμα. Το έντερο αποτελεί μια σημαντική είσοδο για τους παθογόνους παράγοντες, διαφόρων τοξινών και αλλεργιογόνων.

Ένας από τους σημαντικότερους ρόλους του ανοσοποιητικού συστήματος στο γαστρεντερικό σωλήνα είναι να μπορεί να κάνει διάκριση μεταξύ των αβλαβών αντιγόνων, όπως τα τρόφιμα και όσων μπορεί να είναι επικίνδυνα για την υγεία.

Υγιής άμυνα

Η ανάπτυξη ενός υγιούς ανοσοποιητικού συστήματος εξαρτάται ως εκ τούτου από την καθιέρωση ενός υγιούς εντερικού μικροβιώματος τόσο στην πρώιμη ζωή όσο και στην μετέπειτα ζωή και συνδέεται άμεσα με τη διατροφή.

Η λήψη της σωστής διατροφής κατά τη διάρκεια της πρώιμης ζωής μπορεί να επηρεάσει θετικά την ανάπτυξη ενός ισορροπημένου ανοσοποιητικού συστήματος. Αυτό οδηγεί σε άμεσα οφέλη όσον αφορά την υποστήριξη της υγιούς ανάπτυξης αλλά και σε μακροπρόθεσμα όσον αφορά την πρόληψη και τη διαχείριση ασθενειών.

Ο ρόλος του μητρικού γάλακτος στην άμυνα

Στην πραγματικότητα, οι μελέτες δείχνουν ότι οι αλλεργίες μπορούν να αποφευχθούν κάνοντας τις σωστές διατροφικές επιλογές κατά τις πρώτες 1000 ημέρες της ζωής ενός ατόμου. Το μητρικό γάλα είναι η καλύτερη πηγή διατροφής για τα βρέφη κατά τη διάρκεια των πρώτων έξι μηνών ζωής, γιατί περιέχει όλα τα θρεπτικά συστατικά που είναι απαραίτητα για την υγιή ανάπτυξη.

Το μητρικό γάλα περιέχει επίσης πολυάριθμους ανοσολογικούς παράγοντες (π.χ. ανοσοκύτταρα, μητρικά αντισώματα, πρεβιοτικά, νουκλεοτίδια, λιπαρά οξέα και υδατάνθρακες). Αυτοί οι παράγοντες συνεργάζονται για τη βελτιστοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος και την προστασία του βρέφους από λοιμώξεις και συμβάλλουν στην πρόληψη αλλεργιών. Επίσης, συμβάλλουν και στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης μεταδοτικών ασθενειών σε μεταγενέστερη ζωή, σε μειωμένο κίνδυνο των φλεγμονώδων νόσων του εντέρου, τη παχυσαρκία και το διαβήτη τύπου ΙΙ.

Υποσιτισμός και άμυνα

Ο υποσιτισμός λόγω ανεπαρκούς πρόσληψης ενέργειας, μακρο και μκρο θρεπτικών συστατικών, βλάπτει το ανοσοποιητικό σύστημα, καταστέλλοντας τις λειτουργίες του ανοσοποιητικού συστήματος που είναι θεμελιώδεις για την προστασία του οργανισμού. Χωρίς επαρκή διατροφή, το ανοσοποιητικό σύστημα στερείται σαφώς των συστατικών που απαιτούνται για τη δημιουργία μιας αποτελεσματικής άμυνας.

Ευρήματα σε ασθενείς με απλή ανεπάρκεια θρεπτικών ουσιών, επιβεβαίωσαν τον κρίσιμο ρόλο πολλών βιταμινών, ανόργανων συστατικών και ιχνοστοιχείων στη λειτουργία της άμυνας. Η απουσία δε θρεπτικών ουσιών μπορεί να διαταράξει την ανοσοποιητική λειτουργία και να ενισχύσει την εκδήλωση μολυσματικών ασθενειών. Ωστόσο, οι υπερβολικές ποσότητες ορισμένων θρεπτικών ουσιών επηρεάζουν την ανοσολογική λειτουργία αλλά και η υπερφόρτωση σε ορισμένες περιπτώσεις οδηγεί σε πιθανές βλαβερές επιδράσεις, όπως δείχνουν ορισμένες κλινικές δοκιμές.

Τα ηλικιωμένα άτομα τείνουν να έχουν υψηλό επιπολασμό ανεπάρκειας θρεπτικών ουσιών. Αν και πολύ συχνά οι ασθένειες λόγω των ανεπαρκειών είναι μόνο υποκλινικές, οι επιδράσεις στο ανοσοποιητικό σύστημα και στη γνωστική λειτουργία είναι αξιοσημείωτες. 

Παχυσαρκία και άμυνα

Πολλά αποδεικτικά στοιχεία υποστηρίζουν τη αρνητική σύνδεση μεταξύ του μεταβολισμού του λιπώδους ιστού και της παχυσαρκίας με τη πρόσληψη θρεπιτκών συστατικών. Αυτό περιλαμβάνει διαταραχές στην παραγωγή συσχετιζόμενων ουσιών όπως αυτό της λεπτίνης και του παράγοντα νέκρωσης όγκων-άλφα (TNF-α) στον λιπώδη ιστό.

Ο ρόλος της άσκησης

Η επίδραση επίσης της άσκησης στην ανοσολογική απάντηση είναι πολύπλευρη, ανάλογα με τον τύπο της άσκησης και την έντασή της. Γενικά, είναι αποδεκτό ότι ενώ η μέτρια άσκηση ενισχύει τις ανοσολογικές λειτουργίες, η άσκηση υψηλής έντασης και η βαριά προπόνηση μπορούν να φέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα.

Στην πραγματικότητα, υπάρχουν κάποιες ομοιότητες μεταξύ αυτών που εντατικά και σκληρά προπονούνται και των ασθενών με διατροφικές διαταραχές οι οποίες θα μπορούν να συσχετιστούν με κάποιους κοινούς παράγοντες, όπως οι περιοριστικές διατροφικές τους συνήθειες, η συνεχής δραστηριότητα, οι μεταβολές των ορμονών και το αγχωτικό περιβάλλον.

Η διατροφή ως θεραπεία

Τέλος, υπάρχουν πολλές παθολογικές καταστάσεις με σαφή συμμετοχή των ανοσοποιητικών μηχανισμών που μπορούν να διαμορφωθούν ή να ρυθμιστούν από τα θρεπτικά συστατικά. Αυτές περιλαμβάνουν τον καρκίνο, τη φλεγμονή, την αθηροσκλήρωση, τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, το βρογχικό άσθμα, το διαβλητη τύπου ΙΙ, καρδιαγγειακά και αυτοάνοσα νοσήματα ακόμη και την κατάθλιψη αλλά απαιτούνται περαιτέρω μελέτες για την αποσαφήνιση των μηχανισμών δράσης σε σχέση με τη διατροφική παρέμβαση.

Η ανακάλυψη λειτουργικών τροφών όπως και η χρήση σωστών συνδιασμών τροφών φαίνεται ενδιαφέρουσα στη ζωή ενός δυτικού πολιτισμού που αντιμετωπίζει μια προοδευτική αύξηση των αυτοάνοσων και εντερικών προβλημάτων.

References

  1. Calder PC & Kew S (2002). The immune system: a target for functional foods?. Br. J. Nutr. 88, S165-S177.
  2. Chandra RK & Kumari S (1994): Effects of nutrition on the immune system. Nutrition 10, 207-210.
  3. https://en.wikipedia.org/wiki/Immune_system
  4. Grimble RF (1997): Effect of antioxidative vitamins on immune function with clinical applications. Int. J. Vit. Nutr. Res. 67, 312-320.
  5. Lamas O, Marti A & Martinez JA (2002): Obesity and immunocompetence. Eur. J. Clin. Nutr. 56, S42-S45.
  6. Lopez-Varela S, Montero A, Chandra RK & Marcos A (2000): Nutritional status of young female elite gymnasts. Int. J. Vitamin Nutr. Res. 70, 185-190.
/by

Μεταβολισμός

,
Read more
/by

Trans λιπαρά

,
/by